Bugün 22'yi devirdim 23'e merhaba deme günü geldi çattı.Ama şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki yaşlanmadım yaş aldım yine.Akşam Uluslararası Pazarlama dersinden çıktığımda kafamda beliren parçaları birleştirdim.'Yine mi Aslıhan doğum gününde okula gittin.'türevi sözlerinizi duyuyorum.Ama 4.sınıfım ve belkide okulda geçirdiğim son doğum günüm,anlamlıydı yani.Çok şey katmıştı Umuttepe hayatımın anlamlandırdığım kısımlarına ve bugünü paylaşmayı o da haketmişti. İyi ki de gittim! Neyse Uluslararası Pazarlama diyordum.Konumuz ilişkisel pazarlamaydı.İnsan ilişkilerine de değinmişti hoca.Duygusal bağlılık üzerine konuşurken Umuttepe ile aramızda oluşan şeyi tanımlamıştı.Orada tanıdığım hep kalsın istediğim dostlarım,her gün İstanbul-İzmit yolculuğumda servis dostlarım,değerli hocalarım,hatta alıştığım sevimli kampüs köpekleri,paylaşmak olmuştu Umuttepe.'Of' diyerek gittiğimiz günlerde bile sevgiyi. Unsurlardan da güven üzerine konuştuk.Ne kadar zor olduğu su götür
İstanbul Üniversitesi yüksek lisans yolculuğunu bitirmiş, iş hayatında İK'cı, hayatının yarısı yolculuk olan, yazmayı, seyahat etmeyi, müziği, yemeği seven bir de etrafındaki güzel insanlarla huzurlu bir hayatı yeğleyen, zamane olamayacak kadar geçmiş yaşıyla ancak hâlâ seksek oynayacak kadar çocuk ruhuyla, hayatın ona getireceği güzelliklerin geleceğine inanıp çabalayan,hepsinden öte kısacası iyi bir insan olmaya çabalayan evrendeki milyonlarca noktadan biri.