2020... Öncesinde seni karşılarken ne umutlar, ne hasretlerle yazdım, yazdık gelişini. 2019- Aralık sonları nda biraz zorlu bir döngüdeydim. Hayatımdaki insanların anlamını sorgularken kendimi biraz halsiz hatta 28 Aralık günü hastanede tahlil sırasında bulacaktım. İlk kez halsizlik, bulantı ve hastalıkla bir yeni yıl karşılayacaktım o zaman anlamıştım 2020 çetin geçecekti… 14 Ocak 'ta yıllar sonra İzmit'e canım Umuttepe 'ye, tez jürim için dışardan gelecek değerli hocamın yanına evraksal işlemler için giderken 4 güzel yılımı bir amfinin önünde anacak, merdivenlerinden sürekli sürekli olarak anıları yad ederek inip çıkacaktım, hatta birkaç hocam ile bir çay sohbetinde buluşacaktım güzel fakültemde…. Üniversite zamanları pek çok döneme göre anlamlıdır, içindeyken fark etmezsiniz ancak yıllar sonra tekrar anılarla kesişince yollarınız 'Ah gençlik' deyip içinizden o heyecanlı kıza söyleyecekleriniz vardır, benimde vardı. İçimden o Aslı'ma "Büyüdün ama hala he
İstanbul Üniversitesi yüksek lisans yolculuğunu bitirmiş, iş hayatında İK'cı, hayatının yarısı yolculuk olan, yazmayı, seyahat etmeyi, müziği, yemeği seven bir de etrafındaki güzel insanlarla huzurlu bir hayatı yeğleyen, zamane olamayacak kadar geçmiş yaşıyla ancak hâlâ seksek oynayacak kadar çocuk ruhuyla, hayatın ona getireceği güzelliklerin geleceğine inanıp çabalayan,hepsinden öte kısacası iyi bir insan olmaya çabalayan evrendeki milyonlarca noktadan biri.