Özde bekleyen sözde hikayelerin yolculuğu

2020... Öncesinde seni karşılarken ne umutlar, ne hasretlerle yazdım, yazdık gelişini.  2019- Aralık sonları nda biraz zorlu bir döngüdeydim. Hayatımdaki insanların anlamını sorgularken kendimi biraz halsiz hatta 28 Aralık günü hastanede tahlil sırasında bulacaktım. İlk kez halsizlik, bulantı ve hastalıkla bir yeni yıl karşılayacaktım o zaman anlamıştım 2020 çetin geçecekti… 14 Ocak 'ta yıllar sonra İzmit'e canım Umuttepe 'ye, tez jürim için dışardan gelecek değerli hocamın yanına evraksal işlemler için giderken 4 güzel yılımı bir amfinin önünde anacak, merdivenlerinden sürekli sürekli olarak anıları yad ederek inip çıkacaktım, hatta birkaç hocam ile bir çay sohbetinde buluşacaktım güzel fakültemde…. Üniversite zamanları pek çok döneme göre anlamlıdır, içindeyken fark etmezsiniz ancak yıllar sonra tekrar anılarla kesişince yollarınız 'Ah gençlik' deyip içinizden o heyecanlı kıza söyleyecekleriniz vardır, benimde vardı. İçimden o Aslı'ma "Büyüdün ama hala he

Yazıyı okumanızı istediğim şarkıyı üstteki müzik kutumdan bağımsız aşağıya ekliyorum: "Slow down t ake your time. It will be all right... You do the best you can. As it have to be great " Büyük bir deprem haberi, bitmeyen Covid haberleri,  "Bize gelmez" dediğimiz o sürecin en yakınıma, nefesime, ruhuma gelmesi… Derinliği olan bir mevsim Sonbahar. Ekim'in başında yeni yaş ile açılışı sağlam yapardım her yıl.. Yeni kararlar, yeni adımlar atardım.  Çok sevdiğim bir sinema filmine bilet almak gibi bir histi onla gelen yenilenişler, denk gelişler, büyürken bir yandan devam eden keşifler...  Yazmaya ara vermezdim elbette hatta hayatıma giren yeni karakterlerle, hikayemin önemli yan karakterlerini çeşitlendirirdim her sonbahar. İzmir depremi, tarihler 30 Ekim'i gösterirken… Güzel Ekim'im beni en az üzen ayım; finalinde kışa doğru bir haber veriyordu. "Yaşam ölüme çok yakın, aldığın nefesin farkında mısın?"  Farkındalık aylarında önemli olaylar gelişir

Herkese merhaba, Aylar geçti 'blogumu ihmal ettim'li bir cümleyle konuya girmek istemezdim elbette. Özellikle de yazmaya en çok ihtiyaç duyduğum bu karantina sürecinde kendimi dinleme fırsatını bana veren bir platformu ihmal etmek yolculuğumun ruhuna aykırı, bunu biliyorum. Öyle ya en son yazımın üzerinden geçen zamanda yeni bir yıla girdik, tezim başarılı oldu yüksek lisanstan mezun oldum. Abimin yanına Almanya'ya gittim, araç kullanmayı öğrendim ve bir araç aldım, bir sürü gelişmenin üzerine bir virüs salgını dünyayı sardı ve kendimi yaklaşık 3 aydır evden çalışma sürecinde yeni normale alışmaya çalışırken buldum gibi gündem maddeleriyle dolu yeni bir serüvenin içinde olduğum dayanıklılık testi 2020 girmişti hayatıma... Yazmak uzun bir serüven, burada olmasa da fırsat buldukça evde tüm defterlere/elektronik dokümanlara karalama sürecine karantinada da devam etmeye çalışıyorum.  Yıllar sonra bu blogu olurda sonraki kuşaklar rast gelerek okursa onlara diye